Het orthodoxe jodendom kent een religieus verbod op het afbeelden van mensen.
Een echt Joodse schildertraditie is daardoor nooit ontwikkeld.
Een positief gevolg hiervan was dat er ruimte overbleef voor de Joodse kunstenaar, die zich maar aan weinig conventies diende te houden.
Er waren echter ook veel problemen, omdat typisch Joodse thema's niet bestonden en het referentiekader dus door de eerste generatie Joodse kunstenaars uitgevonden moest worden.
De invloed van Marc Chagall (1887-1985) is niet te overschatten.
Behalve een van de oudste Joodse schilders, was hij ook de langst levende en heeft hij daardoor altijd een voortrekkersfunctie gehad en die van baken voor andere kunstenaars, waaraan zij hun oeuvre konden toetsen.
Zijn herinneringen aan zijn jeugd, die zijn belangrijkste inspiratiebron vormden, tonen allerlei Joodse thema's die daarvoor nooit afgebeeld waren.
In 1960 maakte Chagall binnen het kader van zijn bijbelvoorstellingen vijf lithografieën in beperkte oplage over het bijbelboek Ruth.
Noémie et ses Belles-Filles (Naomi en haar schoondochters) (Ruth 1,8)
Ruth glaneuse (Ruth arenleesster) (Ruth 2,3)
Recontre de Ruth et de Booz (Ontmoeting van Ruth en Boaz) (Ruth 2,5-6)
Ruth aux Pieds de Booz (Ruth aan de voeten van Boaz) (Ruth 3,7)
Booz se réveille et voit Ruth à ses Pieds (Boaz ontwaakt en ziet Ruth aan zijn voeten) (Ruth 3,8-9)
