Kerkkritisch object
De ouders en grootouders van Paul Derrez hadden in Sittard een traditionele juwelierszaak, maar het juweliersvak ambieerde hij zelf niet. Toch erkende hij later dat een object als een trouwring, zilveren drinkbeker of suikerschepje zich generaties lang met een persoon of levensmoment kan verbinden. Tijdens een sabbatical in Australië in 2000 leerde Derrez pas zilversmeden. Hij begon er met (geboorte)lepels.
Derrez komt in zijn werk vaak scherp uit de hoek, maar steeds met een knipoog. In de rooms-katholieke kerk wordt een monstrans gebruikt om de gewijde hostie te tonen aan de gelovigen. In deze variant op een monstrans vervangt Paul Derrez de hostie door een condoom, en omringt het met liefdeshartjes en spermatozoïden. Op de voet staat de tekst: to dare to love to care to love to dare to live to care to live.
Deze zin vormt een poëtische en ritmische cirkel van waarden: durf, liefde, zorg, leven – thema’s die nauw verbonden zijn met zowel persoonlijke vrijheid als seksuele verantwoordelijkheid. In de context van het kunstwerk – een kritiek op kerkelijke dogma's rond seksualiteit – krijgt de tekst een sterk emanciperende en levensbevestigende lading.
Met de vorm levert de kunstenaar kritiek op het verbod van de katholieke kerk op condoomgebruik. Is het niet liefdevol om jezelf en de ander te beschermen tegen ziektes zoals aids? Zorgt het er niet voor dat je dúrft lief te hebben? De liefde staat centraal, en dat mag gezien worden. Met zijn monstrans verwierp Derrez natuurlijk ook de afwijzing van homoseksualiteit door de katholieke kerk.
Niet zo verwonderlijk dat een museum in het conservatief-katholieke Polen deze zilveren monstrans weigerde, maar het Catharijneconvent in Utrecht kocht het aan als 'kerk-kritisch object'.
|
