De Judas-tekening is een fraai voorbeeld van Leonardo's tekenstijl: vloeiend, plastisch, schijnbaar moeiteloos.
Het is ook een treffende illustratie van zijn nieuwsgierigheid.
Als een tekenende Sherlock Holmes probeert hij te doorgronden hoe hals en hoofd zich tot elkaar verhouden.
Hoe lopen die pezen in de nek precies, zie je hem denken.
Hoe spant de huid er omheen?
Hoe diep zijn de holtes tussen pezen en schedel?
Was Leonardo dan bezig om kunst te maken?
Het lijkt me niet.
Hij probeerde eenvoudigweg zijn observaties zo exact mogelijk op papier te krijgen.
Ging hem dat goed af, wat vaak zo was, dan sloop de schoonheid er automatisch in.
(Bron: Stefan Kuiper - De ideale kop, In: De Volkskrant 5 oktober 2018)
|
