Rafaël wordt in het Eerste Testament alleen in het boek Tobit vermeld.
Zijn naam betekent God heeft genezen.
In het apocriefe Boek van Henoch gold hij als een van de vier aartsengelen en genezer van wonden en ziekten.
Rafaël ontbreekt in het Tweede Testament.
Bij zijn behandeling van aartsengel Michaël in hoofdstuk 141 van zijn Legenda Aurea somt Jacobus de Voragine een drievoudige leiding van de middelste engelenhiërarchie op:
- Aan het hoofd staan of bevelen geven
- Uitvoeren van wonderen
- Afweren van hindernissen en bedreigingen
Bij dit laatste geeft hij Gabriël als voorbeeld.
Quod signatum est Tobiae cap. VIII, ubi dicitur, quod Raphael religavit daemonium in deserto superioris Aegypti
Dit wordt aangeduid in Tobit 8, waar gezegd wordt, dat Rafaël de demon heeft vastgebonden in de bovenste woestijn van Egypte.
(Legenda Aurea 141,75)
Benedictus XV (paus van 1914-1922) stelde zijn feest vast op 24 oktober, maar sinds de liturgische hervormingen van het Tweede Vaticaans Concilie in 1969 wordt hij tezamen met de andere aartsengelen gevierd op 29 september.
|