RUBENS

Christoffelaltaar

Gesloten

Middenpaneel

Het machtige drieluik, schitterend van licht en kleur en vol serene bewogenheid rond de centraal gehouden Christus, biedt een wondere synthese van zinvolle symboliek en aangrijpende werkelijkheid: Maria die Christus heeft gedragen, de oude Simeon met het Kind op de handen, en dan de vrienden die het ontzielde lichaam van de Heer met liefdevolle schroom en eerbied van het kruis gedragen hebben.
Bij de Oprichting van het Kruis was de Heer, slachtoffer van verbetenheid en haatdragende vijanden, door folterende beulsknechten omgeven.
Bij de Afneming van het Kruis wordt Hij omringd door vrienden, die vroom een laatste liefdedienst verrichten: ‘de schoonste mensengroep op 't hele kunstgebied’ (C. Verschaeve).
Nu de avond gedaald is over Golgotha, met donker befloerste wolken en ginder aan de verre einder de late, rode gloed der ondergaande zon, zijn zij gekomen om Christus van het ruwe kruis af te nemen (Joh. XIX, 38-40).
Daar zijn de kloeke en trouwe Johannes met het vlammend-steenrode gewaad, de nobele Josef van Arimatea die zijn eigen grafstede ter beschikking stelde en Nikodemus die mirre en aloë meebracht.
Maria, de Moeder van Smarten, vol deernis met de ‘Man van Smarten’, biedt haar behulpzame handen aan Gods welbeminde Zoon die zij dragen mocht.
Daarbij twee vrome geknielde vrouwen, de jeugdige Maria-Kleofas en Maria Magdalena die de lijkdoek heeft gegrepen en de doornagelde voet steunt.
Langs de diagonaal van de lange, heldere lijkwade die met hand en tand stevig wordt vastgehouden, glijdt het uitgebloede en gebroken lichaam van de Heer, met het zijlings hangende, schone hoofd.
Aan de voet van de ladder, in een koperen bekken, de heilige relieken der Passie van Ons Heer: de doornenkroon, de nagelen, de spons met de zure wijn die Hij niet drinken wou, en de kruistitel, het door Pontius Pilatus geschreven schandbord.

Linkerluik

Rechterluik

Ontwerpen