RAFAËL

Twee iconografische types

In diezelfde stad [Perugia] kreeg hij van de nonnen van Sint-Antonius van Padua opdracht voor een paneelschildering van Onze-Lieve-Vrouw met op haar schoot een (zoals die eenvoudige, eerbiedwaardige nonnen het graag zagen) geklede Jezus Christus en met aan weerskanten van de Madonna Petrus en Paulus, Sint-Caecilia en Sint-Catharina, welke beide heilige maagden hij voorzag van de mooiste en zachtste gelaatsuitdrukkingen en van kapsels zo onderling verschillend als maar mogelijk, wat iets heel bijzonders was in die tijd; en boven dit paneel, in een lunet, schilderde hij een prachtige God de Vader, en op de predella van het altaar drie taferelen met kleine figuren: Christus terwijl hij bidt in de hof, terwijl hij het kruis draagt (waarin prachtig weergegeven bewegingen van de soldaten die hem voortslepen), en terwijl hij dood in de schoot van zijn moeder ligt; het is beslist een bewonderenswaardig en godvruchtig werk, en het werd door de nonnen zeer vereerd en door alle schilders hogelijk geprezen. Ik moet dan ook vermelden dat men, na zijn bezoek aan Florence, duidelijk zag hoe Rafaël onder invloed van de vele werken die hij had gezien van de hand van de grote meesters, zijn eigen stijl zozeer had gewijzigd en verfraaid dat deze niets meer van doen leek te hebben met zijn eerste, als betrof het de stijlen van twee verschillende kunstenaars van wie de een meer dan de ander uitblonk in het schilderen.

Predella