FRA ANGELICO

Guidalotti-kapel

Nicolaas

Linkerpaneeltje

Middenpaneeltje

Het gebeurde dat lieden op zee voeren en in grote nood kwamen. Toen baden zij in tranen: "Nicolaas, dienaar Gods, als dat waar is, wat wij over u horen, laat ons dan uw hulp ondervinden." Terstond verscheen er iemand aan hen, die op hem leek en sprak "Hier ben ik, jullie roepen mij immers." En hij begon hen te helpen met zeilen en touwen en ander scheepsgerei; direct week de storm. Toen zij in zijn kerk kwamen, hoewel zij hem nooit tevoren hadden gezien, herkenden zij hem zonder aanwijzing. Ze dankten God en hem voor hun redding. Hij echter leerde dat niet hij, maar hun geloof en Gods genade hun hebben geholpen.
Daarna kwam er een grote hongersnood in het land, toen Sint Nicolaas bisschop was, en allen ontbrak het aan voedsel. De man Gods hoorde echter dat schepen vol geladen met tarwe de haven binnenvoeren. Toen ging heen en smeekte de schippers, dat zij uit ieder schip slechts honderd maten tarwe zouden geven om de hongerigen te redden. Zij antwoordden: "Dat durven wij niet, vader, want het koren is in Alexandria gemeten en dus moeten wij het leveren in de schuren van de keizer." Toen sprak de heilige "Doe nu wat ik zeg, en ik beloof jullie bij de kracht van God, dat jullie geen mindering zullen hebben in jullie koren tegenover de ontvanger van de keizer." De scheepslieden vervulden zijn gebod; en toen zij voor de dienaar van de keizer kwamen, hadden ze zoveel maten koren als zij in Alexandria hadden ingenomen. Toen brachten zij het wonder in de openbaarheid en prezen de Heer in zijn knecht. Intussen verdeelde de man Gods het koren onder het volk naar ieder zijn behoefte zodat wonderbaarlijk het hele land twee jaar werd gevoed en er bleef nog genoeg zaad over.
^{(Legenda Aurea 3,39-52)}

Rechterpaneeltje

Toen echter onze Heer zijn heilige van deze wereld tot zich in de eeuwige vreugde wilde opnemen, toen bad Nicolaas tot hem dat hij hem zijn engelen zou sturen. En met gebogen hoofd zag hij de engelen naar hem zweven en begon de Psalm 'Op u Heer heb ik mijn vertrouwen gesteld" tot aan de woorden "in uw handen", dat wil zeggen "Heer, in uw handen beveel ik mijn geest." Daarmee verscheed Sint Nicolaas van deze wereld in het jaar des Heren 343; en er werd een zoet hemels gezang vernomen. Hij werd begraven in een graf van marmersteen: toen ontsprong vanaf zijn hoofd een bron met olie en vanaf zijn voeten een waterbron; en nog tot op de dag van vandaag welt heilige olie van zijn gebeente, dat gezond is tegen alle ziekte. Na Sint Nicolaas werd een vrome man bisschop in zijn stad, die door afgunstige lieden werd verdreven: toen stagneerde de olie en vloeide niet meer; toen hij echter weer naar de stad werd geroepen, vloeide de olie weer als tevoren. Daarna werd Myra lange tijd door de Turken verwoest. Er kwamen echter 47 ridders van de stad Bari, aan hen lieten vier monniken het graf zien van de heilige; en toen zij het open maakten, zagen zij zijn gebeente in olie zwemmen. Ze namen het en brachten het naar de stad Bari met grote eer na de Geboorte van Christus in het jaar 1087.
^{(Legenda Aurea 3,106-111)}